Corona 1 jaar later

Diezelfde 18 maart wordt Lieven opgenomen in het ziekenhuis. Een onschuldig reisje met vrienden naar Atlético Madrid breekt hen zuur op. Allen worden ziek, sommigen heel ernstig. 3 weken op de Covid-afdeling. Een lange herstelperiode volgt, maar gelukkig komt Lieven er goed door.

Jan wordt al vroeg geconfronteerd met verlies. In het begin van de pandemie verliest hij zijn vader aan Covid-19. Een gezonde fitte man, 89 jaar, maar 2 weken later overlijdt hij. Als preventieadviseur is Jan dagelijks bezig met Covid-19. Weinig kans dus om afstand te nemen.

1 jaar Corona, een gesprek met Lieven en Jan, HR Manager en Preventieadviseur

Telewerken in een maakbedrijf, en andere kopbrekers

In de eerste plaats gaat Jan op zoek naar informatie. Officiële websites, de arbeidsgeneesheer, webinars en facebookgroepen specifiek over het thema, … Jan volgt het allemaal. Hij wil zicht krijgen op het grotere plaatje en prioriteiten stellen, zonder belangrijke details uit het oog te verliezen.

“De lijst van zaken om te ontsmetten bij elke ploegwissel leek elke dag langer te worden. Ook de medewerkers brachten mogelijke risico’s aan het licht en motiveerden elkaar om de regels toe te passen.”

Jan overlegt met heel wat instanties over allerlei kwesties, maar ook experten hebben niet altijd een pasklaar antwoord: wat met de ventilatie in fabriekshallen waar continu gewerkt wordt? Hoe het onthaal en de leveringen corona-proof maken? Veel volk op dezelfde plek, zoals bij een ploegwissel, is geen goed idee. Voor elk punt dat afgevinkt werd, kwam er een nieuwe kopbreker bij.

Niet alleen de dagelijkse werking, ook de wettelijke verplichtingen moesten opgevangen worden. “Op alle niveaus werd er geschakeld. Hoe vangen we de jaarlijkse evacuatieoefening op? Kan de opleiding EHBO lokaal georganiseerd worden? En kan het jaarlijks doktersbezoek via video doorgaan?”

“Je probeert van in het begin aan zoveel mogelijk zaken te denken, maar er is voortschrijdend inzicht bij alle partijen.” Jan baseerde zich op officiële richtlijnen van de overheid. Instructiedocumenten en checklijsten van verschillende instanties werden versie na versie langer en gedetailleerder.

Telewerken in een productieomgeving is geen evident gegeven. “Er zijn genoeg bedienden die dat kunnen, maar bij een aantal rollen ligt dat toch moeilijker. In de productiehal aanwezig zijn, een gietstuk in handen nemen, voor sommige functies is het cruciaal” vertelt Jan. “We zien ook dat de mensen elkaar en het bedrijf missen als ze veel thuis werken”, zo vult Lieven aan.

Hoop en verbondenheid, ondanks of dankzij Covid-19?

Begin mei kan HR-manager Lieven opnieuw deeltijds aan de slag. Bij de medewerkers ziet hij veel onzekerheid: “Je zag ongerustheid over de werkzekerheid. Berichten in het nieuws over de economie, bedrijven die in de problemen kwamen. Onze klanten waren blij dat wij konden blijven leveren en dat stelde de medewerkers gerust.”

De regels handhaven, zonder daarmee de angst te vergroten. Lieven beseft dat dit een belangrijk evenwicht is. “Ik ben soms emotioneel door wat ik heb meegemaakt, maar niet echt angstig. Angst is mogelijks een nog grotere bedreiging dan het virus zelf. Covid en mijn verblijf in het ziekenhuis hebben mij nog meer doen nadenken over de waarden van het leven, over het welbevinden van onze medewerkers.”

“Ik ben soms emotioneel door wat ik heb meegemaakt, maar niet echt angstig.”

Mooie initiatieven brengen zuurstof

Verbondenheid met het bedrijf en de collega’s behouden is bij Pedeo altijd een prioriteit geweest, al vóór de pandemie en nu nog meer. Dit leverde aan aantal mooie initiatieven op.

Lieven: “Vorige zomer hebben we ontbijtsessies gehouden met alle collega’s. Telkens in kleine groepjes, uiteraard helemaal corona-proof. Het management was daarbij, om te luisteren. Ventileren, tijd investeren in echt contact, dat geeft letterlijk zuurstof. Waarschijnlijk gaan we dit in de toekomst nog doen. Toch leuk dat de crisis ook positieve dingen heeft meegebracht.”

Jan: “Aan de bedienden heb ik onlangs richtlijnen voor een gezonde zithouding gestuurd. Bij het thuiswerken is dit nog belangrijker omdat daar de stoel niet altijd afgestemd is op bureauwerk. Door de crisis worden een aantal zaken op scherp gesteld, en dat is positief.”

Zulke initiatieven zijn voor Jan een gezond tegengewicht: “Door mijn job ben ik het voorbije jaar volledig opgeslorpt door de risico’s van het virus, ik merk dat dit de angst soms aanwakkert. Het is goed om regelmatig naar de positieve dingen te kijken, als een soort reset.”

Lieven: “Ik denk dat Jan als preventieadviseur en ikzelf als HR-manager elkaar goed aanvullen. Het is een verhaal van risico’s identificeren en aanpakken, om net daardoor een relatieve rust te brengen bij alle medewerkers.”

“Door de crisis worden ook een aantal zaken op scherp gesteld, ook de positieve zaken.”

Work-life balance, ook thuis

Lieven: “Het risico bij thuiswerken is inderdaad dat we het werk niet meer loslaten. Zelf let ik erop ’s avonds of in het weekend geen mails te sturen.”

Jan: “De tijd op het werk is voor veel mensen een tijd van zelfontplooiing. Dit gegeven valt grotendeels weg door het vele thuiswerk. Extra belangrijk dus om de verbondenheid met het werk te blijven creëren.”

“Tijd op het werk is voor veel mensen tijd voor zelfontplooiing, extra belangrijk dus om de verbondenheid met het werk te blijven creëren.”

Klinken op 2021

Met de feestdagen kreeg elke collega een apero-mand thuisgestuurd. Met leuke foto’s op de facebookgroep creëerden de collega’s toch een feestgevoel. Kleine zaken om het gemis op te vangen.

1 jaar later lijkt iedereen zijn draai gevonden te hebben. Het aantal besmettingen binnen het bedrijf bleef gelukkig beperkt. Iedereen werkt volgens de nieuwe regels en is vooral blij aan het werk te zijn. Een mooi staaltje van veerkracht.

Lieven: “Nu beseffen we nog meer dan we al deden hoe belangrijk kleine gebaren zijn: een telefoontje of een babbel op het bureau. Zo blijf ik het ook heel ongemakkelijk vinden om geen hand te geven. Het is een symbool waarvoor we nog geen vervanger hebben gevonden.” De beide heren beseffen dat het echte normaal niet onmiddellijk terugkomt. “Nog even volhouden, maar het komt goed. Carpe Diem!”